ဘာ၀နာဆိုတာ

ဘာ၀နာဆိုတာ

ကုသိုလ္သံုးမ်ိဳး...
ဗုဒၶျမတ္၏ သာသနာေတာ္မွာ ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ လို႔ ကုသိုလ္ လုပ္ငန္းသံုးမ်ိဳးရိွပါတယ္။ အဲဒီသံုးမ်ိဳးအနက္က မိမိမွာရိွတဲ့ လွဴဖြယ္၀တၳဳ တခုခု ကို လွဴဒါန္း လိုက္တာဟာ ဒါနကုသိုလ္။

ကိုယ္ႏွင့္ႏုွတ္ အျပစ္ကင္းေအာင္ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ားကို ေဆာက္တည္ေစာင့္ထိန္းတာဟာ သီလကုသိုလ္။

မိမိသႏၱာန္မွာ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္ပြားၿပီး ညစ္မဲတဲ့ ကိေလသာတရားေတြကို ပယ္ရွားႏိုင္ေအာင္စိတ္ကို ေလ့က်င့္ ပြားမ်ားအားထုတ္တာက ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ ။

အဲဒီဘာ၀နာက ဥပစာရသမာဓိ၊ အပၸနာသမာဓိေခၚတဲ့ အားေကာင္းတဲ့စိတ္တည္ၿငိမ္မူ သမာဓိရေအာင္ အားထုတ္တဲ့ သမထဘာ၀နာ၊ ႐ုပ္ႏွင့့္နာမ္ မွာရိွတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ သေဘာသံုးမ်ိဳးကို ကိုယ္ေတြ ဥာဏ္ႏွင့္ အမွန္အတိုင္းသိၿပီးေတာ့ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ႏွင့္ ကိေလသာေတြ အႂကြမ္းမဲ့ ပယ္သတ္ၿပီး စိတ္လံုး၀ ျဖဴစင္သြားတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ ႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္ရတဲ့ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာလို႔ ႏွစ္မ်ိဳးရိွပါတယ္။

အဲဒီႏွစ္မ်ိဳးအနက္က ဘယ္ ဘာ၀နာကိုပဲ အားထုတ္အားထုတ္၊ စင္ၾကယ္တဲ့ သီလကို အေျခခံၿပီးမွ ဘာ၀နာကို အားထုတ္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သမထဘာ၀နာကို ျဖစ္ေစ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာကို ျဖစ္ေစ ပြားမ်ားအားထုတ္လိုသူဟာ ပထမ သီလကို စင္ၾကယ္ေအာင္ ေဆာက္တည္ေစာင့္ထိန္းၿပီးမွ ဘာ၀နာ တရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ရပါတယ္။

အဲဒီလို သီလကို အေျခခံၿပီး ဘာ၀နာ တရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္လိုလ်ွင္ အားမထုတ္မီမွာ `ဘာ၀နာ´ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ကို အၾကင္းဖ်င္း နားလည္ထားဖို႔လိုပါတယ္။ ဘာ၀နာ ဆိုတာ `မိမိသႏၱာန္၌ ျဖဴစင္ေသာစိတ္မ်ားျဖစ္ပြားေအာင္ အားထုတ္ျခင္း´ သို့မဟုတ္ `မိမိသႏၱာန္၌ မဂၢင္႐ွစ္ပါး ျဖစ္ပြားေအာင္ အားထုတ္ျခင္း ´ သို႔မဟုတ္ ` မိမိသႏၱာန္၌ သိလ သမာဓိ ပညာတရားမ်ားျဖစ္ပြားေအာင္ အားထုတ္ျခင္း ´ လို႔ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီ အဓိပၸါယ္ သံုးမ်ိဳးက အတူတူပါပဲ။ မိမိတို႔ သႏၱာန္မွာ မဂၢင္႐ွစ္ပါး ျဖစ္ပြားရင္ ကႎေလသာ အညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေနတဲ့အတြက္ စိတ္အစဥ္ဟာ ျဖဴစင္ေနပါတယ္။ အဲဒီ မဂၢင္႐ွစ္ပါး ထဲမွာ သီလမဂၢင္သံုးပါး ၊ သမာဓိမဂၢင္သံုးပါး ၊ ပညာမဂၢင္ ႏွစ္ပါး ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေျပာခဲ့တဲ့ `ဘာ၀နာ ´ရဲ႕ အဓိပၸါယ္သံုးမ်ိဳးဟာ အတူတူပါပဲ။

ဘာ၀နာလုပ္ငန္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္..

အခုေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း မိမိသႏၱာန္မွာ မဂၢင္႐ွစ္ပါး သီလ သမာဓိ ပညာ တရားေတြျဖစ္ပြားၿပီး စိတ္ျဖဴစင္ေအာင္ ႐ုပ္ နဲ႔ နာမ္ ကို သတိနဲ႔ မျပတ္ေစာင့္႐ွုရပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ၀ိပႆနာ အားထုတ္တယ္လို႔ေခၚရပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ ေခၚတဲ့ ႐ုပ္ နဲ႔ စိတ္ကို ေခၚတဲ့ နာမ္ရဲ႕ သဘာ၀အမွန္ကို သိရေအာင္ သတိဦးစီးတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အဒီလို ႐ုပ္ျဖစ္တိုင္း နာမ္ျဖစ္တိုင္း စူးစူးစိုက္စုိက္ ႐ွုပါမ်ားလာေတာ့  စိတ္တည္ျငမ္မူသမဓိေတြ အားေကာင္းလာၿပီး ႐ုပ္နာမ္ အသီး သီးရဲ႕ ပင္ကိုယ္ရင္း သီးသန္ ့ သေဘာ-သဘာ၀လကၡဏာနဲ႔ ႐ုပ္တိုင္း နာမ္တိုင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱ ဆိုတဲ့ သာမညလကၡဏာ ေတြကို အရိွသေဘာအတိုင္းသိတဲ့ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ေတြျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။

အဒီ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ေတြျဖစ္ေနခိုက္မွာ ပုဗၺဘာမဂ္ (=အရိယမဂ္ဥာဏ္၏ ေ႐ွ႕အဖို႔၌ ျဖစ္ေသာ မဂ္ အက်င့္) ေခၚတဲ့ ေလာကီ မဂၢင္႐ွစ္ပါး ပါ၀င္ျဖစ္ပြားေနပါတယ္။ အဲဒီ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ေတြ တဆင့္ထက္ တဆင့္ ရင့္က်က္ၿပီး ျမင္တက္လာလို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္အစဥ္ ကုန္ဆံုးသြားေတာ့ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီမဂ္အသိေလးခုက မိမိတို႔ စြမ္းႏိုင္ရာ ကႎေလသာ အညစ္အေၾကး ကို အသီးသီး ေလ်ွာ္ေဆး ပယ္သတ္ပစ္ၾကေတာ့ စိတ္အစဥ္ဟာ အညစ္အေၾကး ကင္းစင္ၿပီး ျဖဴစင္လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး စတုတၳျဖစ္တဲ့ အရဟတၱမဂ္အသိ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့ ကိေလသာ အညစ္အေၾကး မွန္သမ်ွ အနည္းအငယ္မွ် မက်န္ရေအာင္ အႂကြင္းမဲ့ အျပည့္အစံု ေလွ်ာ္ေဆး ပယ္သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။ ဒီအခါမွာ စိတ္အစဥ္ဟာ လံုး၀ ျဖဴစင္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီလို ကိေလသာ အညစ္အေၾကး လံုး၀မတင္ အျပည့္အစံု စိတ္ျဖဴစင္ေရးဟာ ဘာ၀နာ လုပ္ငန္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္ပါပဲ။ ဒါကို သဥပါဒိေသသနိဗၺာန္ ေခၚပါတယ္။ သဥပါဒိေသသနိဗၺာန္ ဆိုတာ မဂ္ဥာဏ္ေလးဆင့္နဲ႔ ကိေလသာ အားလံုး အႂကြင္းအက်န္မရိွေအာင္ ပယ္သတ္ၿပီးလို႔ ကိေလသာ ဆင္းရဲၿငိမ္းစဲေသာ္လဲ ႐ုပ္ခႏၶာ နာမ္ခႏၶာ ရိွေသးလို႔ ခႏၶာဆင္းရဲေတာ့ က်န္ရိွေနေသးတဲ့ အေျခအေနပါပဲ ။ ရဟႏၱာ ပုဂိၢဳလ္ရဲ႕ နိဗၺာန္ေပါ့။
သို႔ေသာ္လဲ ရဟႏၱာပရိနိဗၺာန္ စံသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ ေနာက္ထပ္ အသစ္မျဖစ္ေတာ့ဘဲ အၿပီးသတ္ အျဖစ္ရပ္သြားေတာ့ ႐ုပ္ဆင္းရဲ နာမ္ဆင္းရဲ႕ ခႏၶာဆင္းရဲပါ အားလံုးၿငိမ္းသြားပါတယ္။ အဲဒါကို အႏုပါဒိ  ေသသနိဗၺာန္လို႔ေခၚပါတယ္။ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အႂကြင္းအက်န္ မရိွေတာ့ နိဗၺာန္ လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

ဘာ၀နာ အက်င္းပါ .............✔ ✔ ✔